Zaduszki poetyckie

W Dzień Zaduszny wspominamy naszych bliskich zmarłych, zmarłych nauczycieli oraz uczniów naszej szkoły i modlimy się za zbawienie ich dusz. Ten pełen zadumy i refleksji dzień skłania do przemyśleń o życiu i przemijaniu. Pozwala choć na chwilę zatrzymać się i zastanowić nad tym, dokąd zmierzamy.

My też zatrzymaliśmy się na chwilę i wsłuchaliśmy w słowa poezji,która tak pięknie mówi o życiu, śmierci, odchodzeniu i przemijaniu. Wysłuchaliśmy wierszy: Wisławy Szymborskiej, Haliny Poświatowskiej, Ewy Lipskiej i Jana Twardowskiego. 

Życie zawsze wydaje się nam za krótkie i zadajemy sobie pytanie: Ile nam czasu dano i jak go wykorzystać? Często nasze życie przypomina wyścig z czasem, a przechadzka po muzeum i widok zgromadzonych tam przedmiotów daje wiele do myślenia, kto w tym wyścigu jest zwycięzcą.

Każdego dnia ocieramy się o śmierć i nie wiemy, jak będzie wyglądała nasza: czy będzie bezbolesna, czy okupiona cierpieniem. Nie potrafimy jej jednoznacznie zdefiniować.

Świadomość śmierci przestaje być tak straszna, gdy kogoś kochamy i sami czujemy się kochani, więc „śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą„.

                                                                                                                                M.K.
{igallery id=4811|cid=126|pid=1|type=category|children=0|addlinks=0|tags=|limit=0}